Montréal, 29 octobre 2006 • No 199

  

INTERVIEW

 
 
 

HANS-HERMANN HOPPE OVER OORLOG, TERRORISME EN DE WERELDSTAAT
 

          De anarcho-kapitalist Hans-Hermann Hoppe is professor in de Economie aan de University of Nevada in Las Vegas. Hoppe windt er geen doekjes om, gaat recht op zijn doel af en houdt zich niet bezig met politiek correct woordgebruik. In zijn laatste boek (2001) Democracy, the God that failed bespreekt hij de vele manco's van dit algemeen gewaardeerde fenomeen en betoogt hij onder andere dat het democratische stelsel een kwalijke korte termijnstrategie bij bestuurders veroorzaakt. Enkele jaren daarvoor schreef hij het artikel "Democratie, een slecht en verdorven idee. Marc Grunert van de libertarische website Le Québécois Libre (December 2002) had een interview met hem waarin hij onder meer zijn mening geeft over kwesties als Irak en Al Quaida. Aschwin de Wolf vertaalde het.
 

QL: Wat is uw positie omtrent de Amerikaanse "war on terror"? Bent u van mening dat een aanval op Irak gerechtvaardigd is?

HHH: Om te beginnen is het belangrijk vast te stellen dat de Amerikaanse overheid nu niet geheel onschuldig is in dit alles. Door diens interventionistische buitenlandse politiek, en in het bijzonder de bijna blinde steun voor de Israëlische staat, kan van de VS gezegd worden de terroristische daden geprovoceerd te hebben. Als je je in buitenlandse aangelegenheden mengt moet je niet verbaasd zijn als je behalve vrienden ook een groot aantal vijanden maakt.

          Verder is het de Amerikaanse overheid die door piloten en passagiers te ontwapenen het mogelijk heeft gemaakt dat mensen gewapend met Stanley-messen een dergelijke schade hebben kunnen toebrengen. Daarnaast heeft het non-discriminatie – positieve discriminatie – en immigratiebeleid van de VS en andere westerse landen van de afgelopen decennia het mogelijk gemaakt dat mensen die onbekend zijn met of zelfs vijandig staan tegenover Westerse waarden makkelijk toegang kregen en de Westerse wereld infiltreerden.

          Irak (en Saddam Hoessein) is niet slechter en geen groter gevaar dan vele andere landen. Het heeft ogenschijnlijk geen buitenlandse agressie begaan en de banden met Al Quaida zijn slechts een gerucht. Een oorlog tegen Irak zou dus een pure aanvalsoorlog zijn en daarmee een gevaarlijke precedent scheppen. Vanuit deze optiek gezien is het moeilijk de verdenking van de hand te wijzen dat zowel in de oorlog tegen de Taliban als die tegen Saddam Hoessein zaken als olieleidingen – en concessies (meer nog dan humanistische motieven) een dominante rol spelen.

          Men kan zich zelfs afvragen of het niet de VS (en Bush) zijn die het grootste gevaar voor de wereldvrede vormen. De VS heeft meer dodelijke vernietigingswapens dan wie dan ook, heeft zich niet geschroomd om haar eigen bevolking te vergassen (in Waco), voert economische boycots (tegen zowel Cuba als Irak), die met name de burgerbevolking treffen en daarom traditioneel gezien worden als schaamteloze oorlogsvoering, en aangemoedigd door neo-conservatieven en evangelische fundamentalisten gemotiveerd wordt door een bijna religieuze, en zelfvoldane, missie om de Wilsoniaanse droom, om overal in de wereld democratie te waarborgen, te realiseren.
 

QL: Is er een efficiënte manier om terrorisme te bestrijden en tegelijkertijd individuele rechten te waarborgen?

HHH: Wat we vandaag de dag in de VS zien is een bekend fenomeen. De overheid houdt van crises – sterker, ze veroorzaakt of draagt er vaak aan bij – om haar eigen macht te vergroten. Kijk bijvoorbeeld naar de overname door de overheid van de veiligheid op vliegvelden, de oprichting van een ministerie voor 'Homeland Security' (is dat niet de taak van het ministerie van Defensie? zo niet, zou het dan niet beter zijn om het Ministerie van Defensie het Ministerie van Oorlog te noemen), en het huidige plan om een bijna totale elektronische spionagesysteem over haar eigen burgers te stellen.

          Als we terrorisme willen bestrijden is het noodzakelijk om voor een non-interventionistische buitenlandse politiek te kiezen, een goed bewapende burgerbevolking te hebben – meer wapens, minder misdaad – en terrorisme te behandelen voor wat het is: niet als een conventionele aanval van het leger van een andere staat maar als private samenzweringen en misdaden die bestreden dienen te worden door de politie, huurlegers, vrijwilligers, huurmoordenaars en premiejagers.
 

QL: Franse klassiek-liberalen ageren tegen de Amerikaanse libertariers en wat ze hun "pacifistische propaganda" noemen. Zie je jezelf als een pacifist?

HHH: In het algemeen (mijzelf inbegrepen) zijn libertariërs geen pacifisten. Meer het tegendeel; ze geloven in het recht van zelfbescherming. Desalniettemin verzetten ze zich tegen de initiëring van dwang, dat is agressie. Er bestaan "rechtvaardige" oorlogen zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog en de onafhankelijkheidsoorlog van de zuidelijke Amerikaanse staten. Om een rechtvaardige oorlog te zijn dient een oorlog een defensief karakter te hebben en een precies onderscheid tussen strijdkrachten – en niet strijdkrachten te maken.
 

QL: Brengt de epistemologische revolutie die je uitdraagt, de rechtvaardiging van het non-agressie principe, de hedendaagse klassiek-liberalen in een intellectueel onhoudbare positie?

HHH: Ja, in mijn boek Democracy: the God that Failed heb ik aangetoond dat klassiek-liberalisme een inconsistente, en daarom niet te realiseren, positie is. Op het moment dat je de noodzakelijkheid van een staat erkent – een territoriale wetgevende monopolist uitgerust met het recht belastingen te heffen – dan is er geen mogelijkheid om de macht van de staat te beperken tot een minimale staat. Met alleen de assumptie van eigenbelang aan de kant van de heersers als uitgangspunt heeft iedere minimale staat de neiging een maximale staat te worden, ongeacht grondwettelijke beperkingen. Immers, de grondwet dient geïnterpreteerd te worden, en dit wordt gedaan door de hooggerechtshoven, een onderdeel van diezelfde overheid, in wiens belang het is om de macht van de staat uit te breiden (en daarmee ook hun eigen macht).
 

"In de eerste plaats zullen ze een sterk klassenbewustzijn dienen te ontwikkelen, niet in de Marxistische betekenis, maar in de betekenis van het erkennen dat er een duidelijk onderscheid bestaat tussen belastingbetalers (de onderdrukten) en de belastingconsumenten (de uitbuiters)."


          Daarnaast, wanneer wordt erkend dat staten (en belastingen) nodig zijn voor interne vrede and veiligheid dan moet verder worden erkend dat alleen een grote wereldstaat in staat is volledige (internationale) vrede en veiligheid te produceren. En juist een wereldstaat zou de grootste bedreiging zijn voor de menselijke vrijheid omdat er geen uitstapmogelijkheid meer bestaat.
 

QL: Is er echt een "oorlog tussen beschavingen" tussen de Westerse wereld en de Islamitische wereld, zoals veel Franse klassiek-liberalen met verve verkondigen? Denkt u dat dominant Islamistische maatschappijen altijd vijandig zullen staan tegenover de vrije markt en individuele rechten?

HHH: Als je westerse verworvenheden wilt en streeft naar een Westerse levensstandaard, waarvan ik de indruk heb dat de overgrote meerderheid van moslims dat wil, dan zal je moeten kiezen voor een kapitalistisch systeem dat gebaseerd is op prive-eigendom, een vrije markt economie, en individuele rechten. Religieus fundamentalisme, dan wel in de Moslim, Joodse of Christelijke variant, is moeilijk of onmogelijk te verenigen met kapitalisme.

          Historisch gezien hebben de Moslims minder tijd gehad om zich te ontdoen van de fundamentalistische varianten dan Christenen bijvoorbeeld. Desalniettemin zie ik geen fundamentele reden waarom de Islam niet in staat zou zijn om dezelfde vorm van interne doctrinaire schoonmaak te voltrekken. En ik ben overtuigd dat onbelemmerde handel met de Moslim wereld de meest efficiënte manier is om het religieus fundamentalisme dat nog steeds dominant is in sommige delen van de wereld te verzwakken en uiteindelijk zelfs uit te hollen.
 

QL: Politiek globalisme neigt naar de introductie van een wereldstaat. Is dit fenomeen omkeerbaar? Hoe dienen we dit te bestrijden?

HHH: Competitie tussen staten heeft inderdaad de neiging om uiteindelijk te leiden tot de formatie van een wereldstaat. Dit fenomeen is echter omkeerbaar. Om te beginnen zullen mensen er aan herinnerd dienen te worden dat het nu precies de bijna anarchistische structuur van Europa, in tegenstelling tot China bijvoorbeeld, was die de opkomst van het kapitalisme verklaart; het zogenaamde Europese economische wonder: kleine staten, in directe competitie met anderen, dienen gematigd tegenover hun eigen bevolking te staan willen zij niet hun meest productieve burgers verliezen.

          Bijvoorbeeld, kleine staten moeten vrijhandel bedrijven in plaats van protectionisme. Alle overheidsinterventie in buitenlandse handel beperkt het domein van wederzijds voordelige transacties en leidt dus tot zowel binnenlandse- als buitenlandse verarming. Hoe kleiner het land, des te sterker dit effect zal zijn. Een land met de omvang van de VS zou een relatief hoge levensstandaard kunnen bereiken zelfs als ze elke handel met het buitenland zou afwijzen. Als in tegenstelling daarmee een gebied ter grote van een stad of dorp protectionisme zou bedrijven, dan zou dit waarschijnlijk ellende of zelfs de dood kunnen betekenen.

          Om de trend richting centralisatie en uiteindelijk de vorming van een wereldstaat terug te draaien, is het cruciaal dat een alternatieve visie uitgedragen en gepopulariseerd wordt in de publieke opinie. We dienen het idee van afscheiding uit te dragen. Of, meer specifiek, we dienen het idee uit te dragen van een wereld bestaande uit tienduizenden afzonderlijke districten, regio's en kantons, en honderdduizenden vrije onafhankelijke steden zoals de hedendaagse eigenaardige uitzonderingen als Monaco, San Marino, Liechtenstein, Hong Kong en Singapore. Het gevolg zal zijn dat kansen voor economisch gemotiveerde migratie enorm toenemen, en de wereld zal er een zijn van kleine liberale overheden die economisch geïntegreerd zijn door middel van vrijhandel en een internationale munteenheid zoals goud.
 

QL: Vanuit een strategisch perspectief, wat dienen libertariers te doen om vrijheid te promoten?

HHH: In de eerste plaats zullen ze een sterk klassenbewustzijn dienen te ontwikkelen, niet in de Marxistische betekenis, maar in de betekenis van het erkennen dat er een duidelijk onderscheid bestaat tussen belastingbetalers (de onderdrukten) en de belastingconsumenten (de uitbuiters). Politici als agenten van de staat leven parasitair van de arbeid van belastingbetalers. Daarom, in plaats van ze te bewonderen of zich met hun te willen associëren, dienen politici (en dan hoe hoger hun plaats) met minachting en spot behandeld te worden, als keizers zonder kleren. De politieke klasse en hun intellectuele lijfwachten, leraren en professoren, dienen te worden gedelegitimeerd als zichzelf verrijkende fraudeurs, en democratie in het bijzonder dient te worden aangevallen als een immoreel systeem waarin de 'have-nots' zichzelf electoraal het eigendom van de 'haves' toeëigenen. Politieke activiteiten, als ze überhaupt dienen plaats te vinden, dienen beperkt te blijven tot lokaal niveau en moeten gemotiveerd zijn door het streven naar decentralisering, of beter, afscheiding.
 
 

SOMMAIRE NO 199 • QU'EST-CE QUE LE LIBERTARIANISME? • ARCHIVES • RECHERCHE • AUTRES MOT POUR MOT

ABONNEZ-VOUS AU QL • QUI SOMMES-NOUS? • LE BLOGUE DU QL • POLITIQUE DE REPRODUCTION • ÉCRIVEZ-NOUS